الگوی مشاوره‌ای عاملیت «من» مبتنی بر دیدگاه علامه محمدتقی جعفری

1. باقری، خسرو(1399). عاملیت انسان: رویکردی دینی و فلسفی. تهران: نشر واکاوش.
2. پترسون، مایکل، ویلیام هاسکر، بروس رایشنباخ و دیوید بازینجر. عقل و اعتقاد دینی؛ ترجمه: احمد نراقی و ابراهیم سلطانی (1379). تهران: طرح نو.
3. پرن، پریسا، آذربایجانی، علی و دلاور، علی (1395). «استخراج مؤلفه‌های درمان وجودی بر اساس آموزه‌های قرآن کریم». پژوهشنامه روان­شناسی اسلامی. س5، ش2، 119−
4. پروچسکا. ا.؛ نوکراس جیمز و جان سی. (2007). نظریه‌های روان‌درمانی؛ ترجمه آوادیس یانس، هامایاک (1393). تهران: رشد.
5. جعفری، محمدتقی (1353). تفسیر. نقد و تحلیل مثنوی معنوی. تهران: اسلامی.
6. جعفری، محمدتقی (1399). مجموعه آثار: انسان‌شناسی. ج12، تهران: مؤسسه تدوین و نشر آثار علامه جعفری.
7. جعفری، محمدتقی (1399). مجموعه آثار: جبر و اختیار و وجدان. ج8، تهران: مؤسسه تدوین و نشر آثار علامه جعفری.
8. جعفری، محمدتقی (1399). مجموعه آثار: فلسفه اخلاق و تعلیم و تربیت. ج13، تهران: مؤسسه تدوین و نشر آثار علامه جعفری.
9. جعفری، محمدتقی (1399). مجموعه آثار: معرفت‌شناسی. ج4، تهران: مؤسسه تدوین و نشر آثار علامه جعفری.
10. السون، متیو. اچ و بی. آر. هرگنهان (2009). مقدمه‌ای بر نظریه‌های یادگیری؛ ترجمه علی‌اکبر سیف (1389). تهران: دوران.
11. شمشیری، بابک (1389).«امکان ساخت نظریه مشاوره و روان‌درمانی مبتنی برعرفان اسلامی». روش‌ها و مدل‌های روان­شناختی. س 2، ش1، 109−
12. عابدی جعفری، حسن، تسلیمی محمدسعید، فقیهی، ابوالحسن و شیخ­زاده محمد(1390). «تحلیل مضمون و شبکه مضامین: روشی ساده و کارآمد برای تبیین الگوهای موجود در داده‌های کیفی». اندیشه مدیریت راهبردی. س2، ش5، 151−
13. عراقیان مجرد، فرشته، پوربرار، فاطمه و یعقوبی طاهره (1401). «نقش معنویت در سلامت روان طی پاندمی کووید 19». اسلام و سلامت. س1، ش7، 1−
14. غفاری، ابوالفضل، بهروزی­فر، جواد و ناروئی، پرک (2010). «تأثیر گروه درمانی وجودی بر میزان شناخت فرد از خویش و تلاش برای رشد شخصی». پنجمین سمینار سراسری بهداشت روانی دانشجویان.مشهد: دانشگاه فردوسی.
15. فتحی، محمدرضا، کیامنش، علیرضا و جهرمی فرهاد (1397).«بررسی و مقایسه عاملیت انسانی و مؤلفه‌های آن در میان دانشجویان دانشگاه فرهنگیان و دانشگاه دولتی». فصلنامه نوآوری‌های آموزشی. س68، ش17، 61−
16. فرانکل، ویکتور (1354). انسان در جستجوی معنا؛ ترجمه اکبر معارفی. تهران: دانشگاه تهران.
17. فردریکسون، جان (1397). هم آفرینی تغییر: فنون تاثیرگذار درمان پویشی؛ ترجمه خلیقی سیگارودی. عنایت. چاپ دوم، ارجمند. تهران.
18. قمری کیوی، حسین (1399). «کدگذاری پاسخ‌های مراجع−مشاور با استفاده از الگوی درون‌سازی و تحلیل مکالمه فرایندمحور در روان‌درمانی با یک مورد مبتلا به اختلال جسمی شده». فصلنامه فرهنگ مشاوره و روان‌درمانی. س44، ش11، ص157−
19. کاشانکی، حامد و سعید اصلانی (1397). «مروری بر روان‌درمانی پویشی فشرده و کوتاه‌مدت: مبانی تا عمل». رویش روان‌شناسی. س8، ش7، 225−
20. کیانی، سعید، کدیور، پروین، کرامتی، هادی و گرامی‌پور، مسعود (1401). «شاخص‌های روان سنجی مقیاس ویژگی‌های عاملیت انسانی: نظریه کلاسیک نمره آزمون و نظریه سؤال−پاسخ مدرج». اندازه‌گیری تربیتی. س47، ش12، 113−
21. گرجی، مصطفی، یزدانی حسین، کوپا فاطمه و محمدی، مهدی (1394).«بررسی و تحلیل ارتباط‌های چهارگانه بشری در ترجمۀ رساله قشیریه: ارتباط انسان با خدا، خود، دیگران و طبیعت». مطالعات زبان و ادبیات غنایی. س15، ش5، 49−
22. گلادینگ. ساموئل (2009). اصول و مبانی مشاوره؛ ترجمه مهدی گنجی (1392). تهران: ساوالان.
23. لارنس، ای. (1372). روان‌شناسی شخصیت؛ ترجمه محمدجعفر جوادی و پروین کدیور. تهران: مؤسسه خدمات فرهنگی رسا.
24. معتمدی، عبدالله (1392). «سبک زندگی مطلوب براساس دیدگاه ارتباطی: ارتباط انسان با خود، خدا، دیگران و طبیعت». فصلنامه فرهنگ مشاوره و روان­درمانی. س13)، ش4، 125−
25. مهقانی، زهرا (1396). ارائه‌ی الگوی مفهومی عاملیت انسانی در میان نوجوانان شهر تهران. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه تهران.
26. واعظی، احمد(1381). درامدی بر هرمنوتیک. تهران: پژوهشگاه نشر و فرهنگ اسلامی.
27. Allen, Jon G. (2020). Handbook of Mentalizing in Mental Health Practice, Second Edition, Journal of Psychiatric Practice, 2(26): 160−
28. Bandura, A. (2018). Toward a Psychology of Human Agency: Pathways and Reflections, Perspectives on Psychological Science, Vol. 13(2) 130 –136.
29. Bateman, A. & Fonagy, P. (2016). Mentalization−based treatment for personality disorders: A practical guide, Oxford University Press.
30. Cavendish, R., Konecny, L., Mitzeliotis, C., Russo, D. & et al. (2003). Spiritual care activities of nurses using nursing interventions classification (NIC) labels, International Journal of Nursing Terminologies and classifications, 14(4): 113−
31. Côté, J. E. & Levine, C. G. (2002). Identity formation, agency and culture: A social psychological synthesis. Hillside, NJ: Lawrence Erlbaum.
32. Etelapelto, A., Vahasantanen, K., Hokka, P. & Paloniemi, S. (2013). What is Agency? Conceptualizing professional agency at work, Educational Research Review 10, 45–65.
33. Jääskelä, P., Poikkeus, A. M., Vasalampi, K., Valleala, U. M. & Rasku−Puttonen, H. (2017). Assessing Agency of University Students: Validation of the AUS Scale, Studies in Higher Education. 42(11), 2061–2079.
34. Jääskelä, P., Poikkeus, A. M., Vasalampi, K., Valleala, U. M. & Rasku−Puttonen, H. (2017). Assessing Agency of University Students: Validation of the AUS Scale, Studies in Higher Education, 42(11), 2061–20
35. Ross, L., Leeuwen, RV., Baldacchino, D., Giske, T., McSherry, W. & et al. (2014). Student nurses perceptions of spirituality and competence in delivering spiritual care: A European pilot study, Nurse Education Today, 34(5): 697−
36. Strauss, A. & Corbin, J. (1998). Basics of qualitative research techniques, Sage publications.

Sugarman, J. & Sokol, B. (2012). Human agency and development: An introduction and theoretical sketch [Editorial], New Ideas in Psychology, 30(1),14.