تعداد نشریات | 8 |
تعداد شمارهها | 287 |
تعداد مقالات | 2,158 |
تعداد مشاهده مقاله | 4,558,111 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 3,185,742 |
تحلیل و نقد مبانی روششناختی اقتصاد مالی کلاسیک همراه با ملاحظات یافتههای مالی رفتاری | ||
جستارهای اقتصادی با رویکرد اسلامی | ||
مقاله 3، دوره 19، شماره 37، فروردین 1401، صفحه 61-92 اصل مقاله (2.11 M) | ||
نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.30471/iee.2022.8452.2227 | ||
نویسندگان | ||
حمید حسن پور1؛ محمد واعظ برزانی* 2؛ عبدالحمید معرفی محمدی3؛ سید مهدی امامی جمعه4 | ||
1دانشجوی دکتری اقتصاد مالی، دانشگاه اصفهان | ||
2دانشیار دانشکده علوم اداری و اقتصاد دانشگاه اصفهان | ||
3استادیار دانشکده علوم اداری و اقتصادی، دانشگاه اصفهان | ||
4دانشیار دانشکده ادبیات گروه معارف اهل بیت، دانشگاه اصفهان | ||
چکیده | ||
نظریهپردازی اقتصاد مالی کلاسیک بر فردگراییِ روششناختی در چارچوب معرفتشناسی دکارتی استوار شده است. بر مبنای این ساختار عقلگرا، سرمایهگذار بهرهمند از عقلانیت نامحدود، خودخواهی نامحدود و اراده نامحدود است. براساس این سه فرض، اصول اولیه رفتار سرمایهگذار در قالب یک مجموعه اصل موضوعی، صوریسازی شده و همه قضایا و نظریات با استنتاج منطقی از اصول موضوعه تولید میشوند. این رویکرد روششناختی مدعی است توانسته به شکل توصیفی و تجویزی، رفتار سرمایهگذار را در قالب اصل عامل بهینهیاب توصیف، تبیین و پیشبینی نماید؛ امّا درعمل، رفتار مشاهدهشده بازارهای مالی با آنچه این نظریات پیشبینی کردهاند فاصله معناداری دارد؛ بهویژه آنکه مشاهده بحرانهای مالی متعدد و ناتوانی این دانش در توضیح دلایل بروز آنها، اعتبار این دانش را خدشهدار نموده است. دیدگاههای رقیب ازجمله ابزارگرایان، ساختارگرایان، نهادگرایان، رفتارگرایان و... تلاش کردهاند مبتنی بر باورهای خود توضیحی برای بحرانهای مالی ارائه نمایند. در این میان دیدگاه رفتاری دلیل عدمتحقق پیشبینیها را به وجود انواع سوگیریهای رفتاری سرمایهگذاران نسبت میدهد؛ یعنی انتخاب واقعی افراد تحت تأثیر عوامل درونی و بیرونی منطبق با الگوی عامل بهینهیاب نیست و رفتار آنان فاصله قابل پیشبینی از الگوهای مدنظر مالی کلاسیک دارد. در سه دهه گذشته نظریهپردازان مالی رفتاری انواع سوگیری در رفتار سرمایهگذاران را شناسایی و دستهبندی کرده و ادبیات غنی دراینباره فراهم آوردهاند؛ امّا پرسش این مطالعه آن است که چرا باید توجه خود در یافتن منشأ بحرانها را به رفتار سرمایهگذاران محدود نموده و دراینمیان نظریهپردازان را بری از هر نوع سوگیری بدانیم؟ ازآنجاکه نظریهپردازان انسان هستند و روش نظریهپردازی در مالی کلاسیک نیز مبتنی بر عقلانیت است، احتمال وجود سوگیری در رفتار نظریهپردازان وجود ندارد؟ این مطالعه با روش استفهامی به بررسی مبانی، فرایند تکامل و چگونگی وفاداری اقتصاددانان به مبانی روششناختی این دانش پرداخته و مواقعی را که محتمل است نظریهپردازان درگیر سوگیریهایی از روش این دانش شوند بررسی کرده است. براساس یافتههای این پژوهش، نظریهپردازان مالی کلاسیک در دو موضوع انتخاب «روش نظریهپردازی «و انتخاب «ابزار ریاضی» درگیر سوگیری بودهاند و این عامل در کنار سوگیریهای سرمایهگذاران، منتج به بحران اعتبار شده است. پیشنیاز رفع این اشکال، بازنگری در روششناسی دانش اقتصاد مالی کلاسیک است که تحقق آن در ساختار فلسفی دانش مرسوم اقتصاد ممکن نیست. | ||
کلیدواژهها | ||
فلسفه اقتصاد؛ سوگیری؛ تناسب فلسفی؛ حکمت متعالیه | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,026 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 664 |