واکاوی جایگاه دیالوگ در پژوهش‎های اجتماعی

1. براون، نیل و کیلی، استیوارت (1393)، راهنمای تفکر نقادانه: پرسیدن سؤال‌های بجا، ترجمۀ کوروش کامیاب، تهران: انتشارات مینوی خرد.

2. بوبر، مارتین (1378)، من و تو، ترجمه خسرو ریگی، تهران: نشر جیحون.

3. پژوهنده، لیلا (1384)، «فلسفه و شرایط گفتگو از چشم‌انداز مولوی با نگاهی تطبیقی به آرای باختین و بوبر»، مقالات و بررسی‌ها، دفتر 77، ش2، ص11−34.

4. تالبوت، مایکل (1387)، جهان هولو گرافیک، ترجمه داریوش مهرجویی، تهران: انتشارات هرمس.

5. توردورف، تزوتان (1377)، منطق گفتگویی میخائیل باختین، ترجمه داریوش کریمی، تهران: نشر مرکز.

6. رمضانی، ابوالفضل و یزدانی، انسیه (1393)، «بررسی سه مضمون باختینی کارناوال، گفت‎وگوگرایی و کرونوتوپ در نمایشنامۀ سر فرود آورد تا پیروز شود یا اشتباهات یک شب اثر الیور گلدسمیث»، نشریه پژوهش ادبیات معاصر جهان، دوره 20، ش2، ص245−274.

7. صنعتی، نادر و شبیری، مرضیه (1398)، «بررسی مناسک‌گرایی در تدوین پژوهش‌های اجتماعی»، فصلنامه توسعه اجتماعی، س13، ش۴، ص91−114.

8. صنعتی، نادر (1397)، «روش‌شناسی تعاملات سازنده: راهی به سوی شکستن نظام سلسله‌مراتبی دانش»، فصلنامۀ روش‌شناسی علوم انسانی، س24، ش97، ص1−13.

9. طهماسبی، ستار (1396)، «مبانی متافیزیکی فیزیک کوانتوم دیوید بوهم با محوریت ایده نوین جهان هولوگرافیک»، فصلنامه تأملاتفلسفی، بهار و تابستان، ص125−155.

10. هابرماس، یورگن (1384)، نظریه کنش ارتباطی، ترجمۀ کمال پولادی، تهران: مرکز.

11. Attwood, M. (1996), Alias Grace, London: Bloomsbury.

12. Bakhtin, M. (1981), The Dialogic Imagination: Four Essays, Ed. Michael Holquist. Trans, Caryl Emerson and Michael Holquist, Austin and London: University of Texas Press.

13. Banathy, B & Jenlink, P. (2005), Dialogue as a Means of Collective Communication, New York: KLUWER ACADEMIC PUBLISHERS.

14. Batory, A. M. (2010), Dialogicality and the construction of identity, Int. J. Dial. Sci. 4, 45−66.

15. Blake, A. (2015), Americans’ increasing distrust of science— and not just on climate change, Washington Post, January 30.

16. Bohm, D. (1995), Wholeness and the Implicate Order, New York: Routledge.

17. Brown, M. (2017), A dialogical research methodology based on Buber: intersubjectivity in the research interview, Journal of Family Therapy) 39, 415−436.

18. Camic, C. & Joas, H. (2003), The dialogical turn: New roles for sociology in the postdisciplinary age, New York, NY: Rowman & Littlefield.

19. Eemeren, F.H. van & Grootendorst, R. (2004), A systematic theory of argumentation: The pragma−dialectical approach, Cambridge: Cambridge University Press.

20. Eisenstadt, S.N. (1992), Introduction. In M. Buber, On intersubjectivity and cultural creativity, Chicago: The University of Chicago Press.

21. Friedman, M. (2005), My Dialogue with Dialogue in Banathy, B & Jenlink, P (2005), Dialogue as a Means of Collective Communication, New York: KLUWER ACADEMIC PUBLISHERS.

22. Frank, A. W. (2005), What is dialogical research and why should we do it?. Qualitative Health Research, 15, 964−974.

23. Gadamer, H.G. (1979), Truth and Method, Tr. W. Glen−Doepel. London: Sheed & Ward.

24. Gillespie, A. (2010), The Dialogical Turn: Turning the Corner?, published online: Volume: 20 issue: 3, 461−463.

25. Hawking, S., & Mlodinow, L. (2010), The grand design, New York: Bantam Books.

26. Hermans, H. J. M. and Hermans-Konopka, A. (2010), Dialogical Self Theory, Positioning and Counter−Positioning in a Globalizing Society, Cambridge: Cambridge University Press.

27. Holquist, M. (2002), Dialogism: Bakhtin and His World, Second Edition, New York: Routledge.

28. Linell, P. (2009), Rethinking Language, Mind, and World, Dialogically: Interactional and Contextual Theories of Human Sense−Making, Charlotte: Information Age Publishing.

29. Lissack, M. (2016), What Second Order Science Reveals About Scientific Claims: Incommensurability, Doubt, and a Lack of Explication, Publish online.

30. Law, J (2004), After Method: Mess in social science research, New York: Routledge.

31. Lynas, M. (2015), Even in 2015, the public doesn’t trust scientists, The Washington Post, January 30.

32. Marková, I. (2003), Dialogicality and social representations: The dynamics of mind, Cambridge, UK: Cambridge University Press.

33. Mead, G. H. (1934), Mind, self, and society, Chicago: Chicago University Press.

34. Moules, N., Field, J., McCaffrey, G. (2014), Conducting Hermeneutic Research: The Address of the Topic, Journal of Applied Hermeneutics, April 23, 2014, p.1−13.

35. Mueller, K. (2014), Towards a general methodology for second-order science, Systemics, Cybernetics and Informatics, 12(5), 33−42.

36. Poopuu, B. (2020), Dialogical Research Design: Practicing Ethical, Useful and Safe(r) Research, Social epistemology, Vol. 34, NO. 1, 31−42.

37. Puchalska−Wasyl, M., Ole´s, P. K., and Hermans, H. J. M. (eds) (2018), Dialogical self: Inspirations, Considerations and Research. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.

1. 38.  Sauer. M. (2012), Storytelling by Adults Diagnosed with Terminal Illness: Narrative Identifying Through Dialogical Research, a Dissertation in Adult Education, the Pennsylvania State University.

39. Thibault, P.J. (2000), The dialogical integration of the brain in social semiosis: Edelman and the case for downward causation. Mind, Culture, and Activity, 7, 291−311.

40. Walton, D. (1995), Commitment in Dialogue: Basic Concepts of Interpersonal Reasoning, SUNY Press.