امکان‌سنجی و جایگاه‌شناسی مباحث «روابط میان‌فردی» در نظام فقهی شیعه (با تأکید بر دیدگاه حضرت آیت‌اللّه اعرافی)

1. اعرافی، علیرضا (1391)، فقه تربیتی، تحقیق سیدنقی موسوی، قم: مؤسسه اشراق و عرفان.

2. اعرافی، علیرضا (1393)، فقه تربیتی (مبانی و پیش‌فرض‌ها)، ج1، محقق سیدنقی موسوی، قم: مؤسسه اشراق و عرفان.

3. اعرافی، علیرضا (1396)، فقه روابط میان‌فردی، قم: مؤسسه اشراق و عرفان، (در دست چاپ).

4. اعرافی، علیرضا، https://www.eshragh−erfan.com

5. ارنسون، الیوت (1389)، روان‌شناسی اجتماعی، ترجمه حسین شکرکن، تهران: رشد.

6. باستانی، قادر (1394)، اصول و تکنیک‌های برقراری ارتباط مؤثر با دیگران، تهران: ققنوس.

7. بی‌آزار شیرازی، عبدالکریم (1379)، رساله نوین، قم: دفتر نشر فرهنگ اسلام.

8. پاکزاد، عبدالعلی (1389)، «مهارت ارتباط کلامی میان‌فردی در قرآن»، مجله معارف، شماره 80، ص22−45.

9. تی وود، جولیا (1379)، ارتباطات میان‌فردی (روان‌شناسی تعامل اجتماعی)، ترجمه مهرداد فیروزبخت، تهران: مهتاب.

10. حسن‌زاده، حسین (1383)، «بررسی ساختار فقه»، قبسات، دوره 9، شماره 32، ص261−293.

11. حلبی (ابن براج)، عبدالعزیز (1406)، المهذب، ج1، قم: دفتر انتشارات اسلامی.

12. حلی (علامه حلی)، حسن بن یوسف بن مطهر (1412)، منتهی المطلب فی تحقیق المذهب، مشهد: مجمع البحوث الاسلامیه.

13. دیلمی (سلار دیلمی)، ابوعلی (1414)، المراسم العلویه، تحقیق محسن الحسینی، [بی جا]: المعاونه الثقافیه للمجمع العالمی لاهل البیتb.

14. ربانی، محمد باقر (1393)، فقه اجتماعی، قم: مرکز فقهی ائمه اطهار.

15. ربر، آرتور (1390)، فرهنگ توصیفی روان‌شناسی، ترجمه دکتر یوسف کریمی و دیگران، تهران: رشد.

16. رئیسی، سمیه (1391)، نظریه‌های ارتباط میان‌فر

http://public−relations89.blogfa.com/post/35

17. صدر، سیدمحمدباقر (1396)، الفتوی الواضحه، چاپ دوم، نجف: مطبعه الاداب.

18. طوسی، محمد بن حسن (1363)، المبسوط فی فقه الامامیه، تهران: المکتبه المرتضویه.

19. عاملی (شهید اول)، محمد بن مکی، [بی‌تا]، القواعد و الفواید، محقق و مصحح: سیدعبدالهادی حکیم، ج1، قم: مفید.

20. عمید، حسن (1389)، فرهنگ عمید، تهران: اشجع.

21. مقداد (فاضل مقداد)، ابوعبدالله (1404)، التنقیح الرائع لمختصر الشرایع، محقق و مصحح: سیدعبداللطیف حسینی کوه‌کمری، قم: کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی.

22. فیاض، ایراندخت و مرضیه کریمی (1389)، «بررسی مهارت‌های ارتباطی بین فردی در سیره معصومانb»، دوفصلنامه تربیت اسلامی، شماره 10، ص7−25.

23. فیست، جس و گرگوری جی فیست (1395)، نظریه‌های شخصیت، ترجمه یحیی سیدمحمدی، تهران: نشر روان.

24. فیض کاشانی، ملاح محسن (1969)، مفاتیح الشریعه، جص، بیروت: بی‌نا.

25. کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق (1407)، الکافی، چاپ 4، تهران: دارالکتب الاسلامیه.

26. گیدنز، انتونی (1387)، جامعه‌شناسی، ترجمه حسن چاوشیان، چاپ دوم، تهران: نشر نی.

27. مدنی، جلال الدین (1392)، حقوق مدنی، تهران: پایدار.

28. مشکینی، علی (1413)، فقه الماثور، قم: الهادی.

29. مصباح یزدی، محمدتقی (1384)، اخلاق در قران (مشکات)، ج1، قم: مؤسسه امام خمینی.

30. موسوی، سیدنقی (پاییز و زمستان 1394)، «تبیین چرایی فقه تربیتی»، مطالعات فقه تربیتی، شماره 11.

31. محسنی، منوچهر (1375)، جامعه‌شناسی عمومی، تهران: طهوری.

32. محسنیان‌راد، مهدی (1385)، ارتباط‌شناسی: ارتباطات انسانی (میان‌فردی، گروهی، جمعی)، تهران: سروش.

33. نوبهار، رحیم (1394)، «جستاری در تقسیم‌بندی باب‌های فقهی و پیامدهای روش‌شناختی آن»، فصلنامه راهبرد، شماره 76، ص79−105.

34. هارجی، اون؛ کریستین ساندرز و دیوید دیکسون (1390)، مهارت‌های اجتماعی در ارتباطات میان‌فردی، تهران: رشد.

35. هوشمند، مهرداد (1389)، فرهنگ جامعه‌شناسی، تهران: آوای نور.

36. یاسری، علی (1383)، مقدمه‌ای بر مبانی کاربردی سازمان‌های پولی و مالی بین‌المللی، تهران: بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، مؤسسه عالی بانکداری ایران.