تعمیم‌پذیری روش‌های تربیت الهی در قرآن

* قرآن کریم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، قم: مدرسة الامام علی بن ابی‌طالب.

ابن‌ابی‌فراس، ورام (1410ق)، تنبیه الخواطر و تنزیه النواظر المعروف به مجموعه ورام، قم: مکتبة فقهیه.

ابن‌ابی‌الجمهور، محمد بن زین‌الدین (1405ق)، قم: دارسیدالشهداء.

ابن‌عمر، مفضل (1379)، توحید مفضل، ترجمه محمدباقر مجلسی، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

جوادی آملی، عبداﷲ (1379)، تسنیم: تفسیر قرآن کریم، قم: اسراء.

ـــــــــ (1385)، سرچشمه اندیشه، قم: اسراء.

ـــــــــ (1387)، سروش هدایت: مجموعه پیام‌های حضرت آیت‌اﷲ جوادی عاملی، قم: اسراء.

ـــــــــ (1375)، رحیق مختوم، قم: اسراء.

حسینی‌زاده، سیدعلی (1391)، سیره تربیتی پیامبرn و اهل‌بیتb، ج1: تربیت فرزند، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.

ـــــــــ (1390)، سیره تربیتی پیامبرn و اهل بیتb، ج4: نگرشی بر آموزش با تأکید بر آموزش دینی، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.

خویی، ابوالقاسم (بی‌تا)، البیان، قم: مؤسسة احیاء آثار الإمام الخوئی.

رفیعی، بهروز (1381)، آرای دانشمندان مسلمان در تعلیم و تربیت و مبانی آن، ج3: امام محمد غزالی، قم−تهران: پژوهشکده حوزه و دانشگاه−سازمان سمت.

روحانی‌نژاد، حسین (1385)، ولایت در عرفان، قم: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.

سوزنچی، حسین (1389)، وحدت وجود در حکمت متعالیه، تهران: دانشگاه امام صادقg.

شریفانی، محمد (1382)، تحلیل قصص: رویکردی تحلیلی بر قصص قرآن کریم، قم: مهر امیر‌المؤمنین.

طباطبایی، سیدمحمد‌حسین (1417ق)، المیزان فی تفسیر القرآن، قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.

العک، خالد عبدالرحمن (1406ق)، أصول التفسیر و قواعده، بیروت: دارالنفائس.

فاضل لنکرانی، محمد (1396ق)، مدخل التفسیر، تهران: حیدری.

کراجکی، محمد بن علی (بی‌تا)، کنز الفواد والتعجب، ترجمه محمدباقر کمره‌ای، تهران: چاپخانه فردوسی.

کلینی، محمد بن یعقوب (1407ق)، الکافی، ج2، تهران: اسلامیه.

مجلسی، محمد‌باقر (1403ق)، بحارالانوار، بیروت: مؤسسة الوفا.

مصباح یزدی، محمدتقی (1379)، «منطق فهم قرآن»، قبسات، ش18، ص27−35.

مکارم شیرازی، ناصر (1374)، تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب الاسلامیه.