مقایسه تطبیقی روش‌های اندازه‌گیری شاخص‌ رفاه

1. بابازاده‌خراسانی، بهزاد (1389). «شاخص‌های اندازه‌گیری رفاه». مجله تازه‌های اقتصاد، 128(8)، 56-51 .
2. ‌پورسنگاچین، فرزام، صالحی، اسماعیل و محمدرضا مثنوی (1389). «مقایسه تطبیقی-تحلیلی روش‌های سنجش توسعه ‌پایدار». مجله پژوهش‌های محیط‌زیست، 1(1)، 82-
3. پیغامی، عادل، و منصوری، سمانه (1393). «مطالعه تطبیقی ادبیات اقتصاد تاب‌آور و برنامه‌ریزی رفاه اجتماعی، ارائه یک مدل مفهومی ترکیبی». فصلنامه آفاق امنیت، 7(25)، 89-
4. جعفری‌صمیمی، احمد و محمدرضا حسینی (1389). «برآورد و ارزیابی رفاه اقتصادی با استفاده از شاخص ترکیبی CIEWB». فصلنامه پژوهش‌های اقتصادی ایران، 14(42)، 101-
5. دهخدا، علی‌اکبر (1325). لغت‌نامه دهخدا. تهران: چاپ مجلس.
6. زاهدی اصل، محمد (1381). مبانی رفاه اجتماعی. تهران: انتشارات علامه طباطبایی.
7. سبحانی، صادق (1394). «مفهوم شناسی رفاه در اقتصاد خرد: تحلیل مقایسه‌ای دیدگاه اقتصاد اسلامی و متعارف». پایان‌نامه کارشناسی ارشد دانشگاه امام صادقj.
8. صادقی، حسین، عصاری، عباس و ارشک مسائلی (1389). «رویکردی نو به برآورد شاخص رفاه در ایران با استفاده از منطق فازی طی سال‌های 1385-1353». پژوهش‌های رشد و توسعه پایدار، 10(4)، 166-
9. عربی، سیدهادی (1390). «بررسی تطبیقی نظریه‌ای رفاه و بهروزی». جستارهای اقتصادی، 15(8)، 87-
10. عمید، حسن (1389). فرهنگ فارسی عمید. تهران: انتشارات راه رشد.
11. فیتزپتریک، تونی (1381). نظریه رفاه (سیاست اجتماعی چیست؟). ترجمه هرمز همایون‌پور. تهران، انتشارات مؤسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی.
12. فیض‌زاده، علی و سعید مدنی (1379). «تأمین اجتماعی و رفاه اجتماعی: (شاخص‌شناسی برای تبیین و سنجش)». فصلنامه تأمین اجتماعی، 2(4)، 232-
13. لشکری، محمد (1377). «شاخص‌های رفاه اجتماعی». مجله اقتصاد سیاسی، 131 و132، 227-
14. معین، محمد (1382). فرهنگ فارسی معین. تهران: نشر ندا.
15. مهرائی، پدرام (1397). «شاخص‌های جهانی مرتبط با کیفیت زندگی». مجله هفت شهر، 61، 271-
16. هزارجریبی، جعفر و رضا صفری‌شالی (1391). آناتومی رفاه اجتماعی. تهران: انتشارات جامعه و فرهنگ.
17. Amīd, H. (2010). Amīd Persian Dictionary. Tehran: Rāh-e-Roshd.{ In Persian}
18. Andrew, A. (2019). Measuring welfare Beyond GDP. National Institute Economic Review. (, l1 (249)l1., 3-16.
19. Arabī, S. H. (2011). Theories of Walfare and Happiness: A Comparative Study. Journal of Economic Essays; an Islamic Approach, 8(15), 61-87. https://iee.rihu.ac.ir/article_240.html .{ In Persian}
20. Babazadeh Khorasānī, B. (2010). Indicators to measure well-being. Economics News. 128(8), 51-56. https://www.magiran.com/p796642 { In Persian}
21. Dehkhodā, A. A. (1946). Dehkhodā Dictionary. Tehran: Majlīs Research Center Publication.
22. Feyz'zade, A., & Madanī, S. (2001). Social Security and Social Welfare: An Indicator for Explanation and Measurement. Social Security Journal, 2(4), 209-232. https://qjo.ssor.ir/article_60276.html { In Persian}
23. Fitzpatrick, T. (2002). Welfare Theory: An Introduction to the Theoretical Debates in Social Policy (Translated by: H. Homayoun'pour). Tehran: Higher Institute for Social Security Research. {In Persian}
24. Hezārjaribī,, & Safarishalī, R. (2012). Anatomy of social welfare. Tehran: Jāmi̓ah va Farhang Publication { In Persian}
25. Ja‘farī Samimī, A., & Hosseini, M. R. (2010). Economic Welfare in Iran: An application of Composite Index of Economic Well-Being (CIEWB). Iranian Journal of Economic Research, 14(42), 101-122. https://ijer.atu.ac.ir/article_3959.html { In Persian}
26. Lashkarī, M. (1998). Social welfare indicators. Political and Economic Information, 131 and 132, 214-227. http://noo.rs/1RJHF { In Persian}
27. Mehrā‘ī, P. (2018). International Indices Related to Quality of Life. Journal of Haft Shahr, 61, 267-271. https://www.magiran.com/p1899209{ In Persian}
28. Mo'in, M. (2012). Mo'in Encyclopedic Dictionary. Tehran: Nedā Publication. { In Persian}
29. Nordhaus, W. & Tobin, J.(1972). Is Growth Obsolete?. The measurement of economic and social performance, (pp. 509-564). 1973, National Bureau of Economic Research, Inc
30. OECD (2008). Handbook on Constructing Composite Indicators Methodology and user guide.
31. Osber, L. & Sharpe, A. (2002). The Index of Economic Well-Being: An Overview. Revised version of a paper presented at the National Conference on Sustainable Development Indicators organized by the National Round Table on the Environment and the Economy, 1-88 .
32. Osberg, L. (1985). The Measurement of Economic Well-Being. in Approaches to Economic Well-Being. , (26).), 49-89.
33. Peyghāmī, A., & Mansōrī, S. (2014). Comparative study of the literature on resilient economics and social welfare planning: Proposing a combined conceptual model. Security Horizons, 7(25), 89-114. https://dor.isc.ac/dor/20.1001.1.25381857.1393.7.25.4.5 { In Persian}
34. Pōurasghar Sangāchīn, F. & Sālehī, E. & Masnavī, R. (2010) (2010). Comparing Sustainable Development Evaluation Methods Using Composite Indicators (Case Study of Iran's Provinces). Environmental Researches, 1(1), 67-82. https://dor.isc.ac/dor/20.1001.1.20089597.1392.4.7.6.8 { In Persian}
35. Sādeghī H, As'sārī A, Masā̛elī A. (2010). Introducing a New Approach to Estimate Welfare Index in Iran: Using Fuzzy Logic Approach. QJER 2011; 10 (4):143-166. http://ecor.modares.ac.ir/article-18-5714-fa.html{ In Persian}
36. Sharpe, A. (1999). A Survey of Indicators of Economic and Social Well-Being. Paper prepared by the Centre for the Study of Living Standards for Canadian Policy Research Networks. www.csls.ca under reports.
37. Sobhānī, S. (2015). The Concept of Welfare in Microeconomics: A Comparative Analysis of Islamic and Conventional Economics (Master’s thesis). Imām Sādīq University. { In Persian}
38. United Nations. (2019). Guidelines on producing leading, composite and sentiment indicators.
39. Veenhoven, R. (2007). Subjective Measures of Well-Bing, Human Well-Being, 214-239.
40. Veenhoven, R. (2002). Why Social Policy Needs Subjective, Indicators. Social Indicators Research, (58), 33–46.

Zāhedī 'āsl, M. (2002). Foundations of social welfare. Tehran: Allameh Tabatabai Publishing. { In Persian}