پژوهشگاه حوزه و دانشگاه

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات8
تعداد شماره‌ها299
تعداد مقالات2,240
تعداد مشاهده مقاله5,050,388
تعداد دریافت فایل اصل مقاله3,528,623
حسینی سمنانی, صدیقه, جانبزرگی, مسعود, انصاری, حسن, شاطریان محمدی, فاطمه. (1404). اثربخشی پروتکل مداخله‌ای مبتنی بر درمان چندبعدی معنوی در کاهش نشانگان خودشیفتگی و بهبود کارکردهای شخصیت اختلال شخصیت خودشیفته: پژوهش موردمنفرد. جستارهای اقتصادی با رویکرد اسلامی, 19(36), 1-31. doi: 10.30471/psy.2024.9947.2219
صدیقه حسینی سمنانی; مسعود جانبزرگی; حسن انصاری; فاطمه شاطریان محمدی. "اثربخشی پروتکل مداخله‌ای مبتنی بر درمان چندبعدی معنوی در کاهش نشانگان خودشیفتگی و بهبود کارکردهای شخصیت اختلال شخصیت خودشیفته: پژوهش موردمنفرد". جستارهای اقتصادی با رویکرد اسلامی, 19, 36, 1404, 1-31. doi: 10.30471/psy.2024.9947.2219
حسینی سمنانی, صدیقه, جانبزرگی, مسعود, انصاری, حسن, شاطریان محمدی, فاطمه. (1404). 'اثربخشی پروتکل مداخله‌ای مبتنی بر درمان چندبعدی معنوی در کاهش نشانگان خودشیفتگی و بهبود کارکردهای شخصیت اختلال شخصیت خودشیفته: پژوهش موردمنفرد', جستارهای اقتصادی با رویکرد اسلامی, 19(36), pp. 1-31. doi: 10.30471/psy.2024.9947.2219
حسینی سمنانی, صدیقه, جانبزرگی, مسعود, انصاری, حسن, شاطریان محمدی, فاطمه. اثربخشی پروتکل مداخله‌ای مبتنی بر درمان چندبعدی معنوی در کاهش نشانگان خودشیفتگی و بهبود کارکردهای شخصیت اختلال شخصیت خودشیفته: پژوهش موردمنفرد. جستارهای اقتصادی با رویکرد اسلامی, 1404; 19(36): 1-31. doi: 10.30471/psy.2024.9947.2219

اثربخشی پروتکل مداخله‌ای مبتنی بر درمان چندبعدی معنوی در کاهش نشانگان خودشیفتگی و بهبود کارکردهای شخصیت اختلال شخصیت خودشیفته: پژوهش موردمنفرد

مطالعات اسلام و روانشناسی
دوره 19، شماره 36، فروردین 1404، صفحه 1-31    اصل مقاله (2.3 M)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.30471/psy.2024.9947.2219
نویسندگان
صدیقه حسینی سمنانی1؛ مسعود جانبزرگی* 2؛ حسن انصاری3؛ فاطمه شاطریان محمدی4
1دانشجوی دکتری روان‌شناسی، گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران.
2استاد تمام، دکترای تخصصی روان‌شناسی، گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم رفتاری، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، قم، ایران.
3استادیار، دکترای تخصصی روان‌شناسی، گروه روان‌شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه قم، قم، ایران.
4استادیار، دکترای تخصصی روان‌شناسی تربیتی، گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران.
چکیده
مقدمه و اهداف: اختلال شخصیت خودشیفته الگوی فراگیر خودبزرگ‌بینی، نیاز به تحسین و عدم همدلی است که در اوایل بزرگسالی ایجاد می‌شود و در زمینه‌های مختلف وجود دارد. وجود ویژگی‌هایی چون حرمت خود متغیر و آسیب‌پذیر همراه با تلاش برای تنظیم آن از راه تأییدخواهی و بزرگ‌منشی، رفتارها و نگرش‌های متکبرانه و تحقیرکننده، نیاز بیش از حد به تحسین، احساس محق‌ بودن و حساسیت زیاد به انتقاد، باعث اختلال در کارکردهای شخصیت آنها یعنی هویت، خودراهبری، همدلی و صمیمیت می‌شود. هدف آنها در تعامل با دیگران محافظت از حرمت خود شکننده است؛ ازاین‌رو کارهایی انجام می‌دهند که سردی و بیزاری دیگران را به‌دنبال خواهد داشت. اختلال شخصیت خودشیفته ماهیتی مزمن و مقاوم به درمان دارد و با ایجاد آسیب‌های عملکردی فردی - اجتماعی و آشفتگی ارتباط‌های عاطفی و خانوادگی و کیفیت نامناسب زندگی، هزینه‌های نامحسوسی به سیستم درمانی تحمیل می‌کند که برای رفع آنها دستیابی به روش‌های کارآمد ضروری است. با توجه به اهمیت سهم معنویت در درمان این اختلال، و ماهیت متأثر از فرهنگ آن، توجه به مسائل فرهنگی - مذهبی در درمان لازم است. مداخله‌های معنوی با ایجاد شناخت واقعی فرد از خود، خدا و دیگران و تبدیل خودخداپنداری به خداپنداشت باعث احساس ارزشمندی فرد و فاصله گرفتن از ویژگی‌های خودشیفتگی می‌شوند. پژوهش حاضر با هدف مطالعه اثربخشی پروتکل مداخله‌ای مبتنی‌بر درمان چندبعدی معنوی که یک شیوه مداخله مطابق با فرهنگ و توجه به بعد اصیل معنوی انسان است، بر کاهش نشانگان خودشیفتگی و بهبود کارکردهای شخصیت افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته انجام شد.
روش: در این پژوهش از طرح شبه‌آزمایشی تک‌آزمودنی کلاسیک A−B−C با خط پایه چندگانه  با استفاده از آزمودنی‌های متفاوت و سنجش پیوسته با دوره‌های پیگیری استفاده شد. تعداد سه نفر از زنان مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته که در سال 1402 توسط همکاران روان‌درمانگر و مراکز روان‌درمانی ارجاع داده شده بودند، با روش نمونه‌گیری هدفمند براساس میارهای ورود و خروج وارد فرایند درمان شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌های خودشیفتگی مرضی پینکاس (2009) (PNI) و کارکرد شخصیت جان‌بزرگی (1399) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل دیداری در دو سطح درون موقعیّتی و بین موقعیّتی انجام شد. در سطح درون موقعیّتی، شاخص‌های مرکزی میانه و میانگین طی مراحل خط پایه، مداخله و پیگیری به‌واسطه الگوهای ترسیم دیداری تغییر در سطح، ثبات و روند  برای هر مراجع در مورد نمرات خودشیفتگی و کارکردهای شخصیت بررسی گردید. در سطح بین موقعیّتی درصد داده‌های غیرهمپوش (PND) و همپوش (POD) محاسبه شد. در تحلیل نتایج از شاخص تغییر پایا، اندازه اثر یا درصد بهبودی نیز استفاده گردید. در مرحله اول، متغیرهای وابسته در چند جلسه تا رسیدن به ثبات اندازه‌گیری شدند. پس از ترسیم خط پایه متغیرها، روند درمان در بیست جلسه انفرادی 60-45 دقیقه ای اجرا شد و متغیرها در طول مداخله چهار بار اندازه‌گیری و ثبت شدند. در مرحله سوم، به‌منظور ثبات و پایداری اثر مداخله، هر سه مراجع در جلسات پیگیری دو هفته، یک ماهه و سه ماهه سنجش شدند.
نتایج: نمرات خودشیفتگی مراجعان در مرحله مداخله و پیگیری کاهش یافت که نشان‌دهنده تأثیر مداخله بر نشانه‌های خودشیفتگی بود. شاخص درصد بهبودی کلی در پایان جلسات مداخله (50%) و پس از پیگیری (56%) و میزان شاخص تغییر پایا (بالاتر از 96/1) حاکی از آن بود که تغییر و کاهش به‌وجودآمده در نشانگان خودشیفتگی مراجعان از نظر آماری (در سطح 05/0) معنی‌دار است. درصد داده‌های غیرهمپوش (100%)، تأثیر بالای مداخله در کاهش نشانگان خودشیفتگی را نشان داد. در نمودار 1 تغییرات نمرات خودشیفتگی مراجعان در هر سه مرحله نشان داده شده است.
نمودار 1: نمرات خودشیفتگی مراجعان در مقیاس خودشیفتگی مرضی (PNI) در مرحله خط پایه، مداخله و پیگیری
در مرحله مداخله کارکردهای شخصیت در هر سه مراجع به جز صمیمیت در مراجع سوم بهبود یافت و نوع روند از خط پایه به مداخله منفی و کاهشی شد. درصد بهبودی کلی در پایان جلسات مداخله (6/50%) و پس از پیگیری (5/54%) نشان‌دهنده تأثیر مداخله بر کارکردهای شخصیت مراجعان بود. شاخص تغییر پایا بالاتر از 96/1 ، گویای این بود که تغییر و بهبودی به‌وجودآمده در روند و کارکردهای شخصیت مراجعان از نظر آماری (در سطح 05/0) معنادار است. تغییر کارکردهای شخصیت مراجعان در هر سه مرحله در نمودار 2 نشان داده شده است. درصد داده‌های غیرهمپوش، نشان‌دهنده اثربخشی بالای جلسات مداخله بر هویت و همدلی مراجع اول (100%) و اثربخشی متوسط آن بر خودراهبری و صمیمیت او (50%)، اثربخشی بالا بر همه کارکردهای شخصیت مراجع دوم (خودراهبری 75% و بقیه 100%)، و هویت، خودراهبری و همدلی (100%) مراجع سوم بود.
نمودار 2: نمرات کارکردهای شخصیت مراجعان در پرسشنامه کارکرد شخصیت جان بزرگی در مرحله خط پایه، مداخله و پیگیری
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج مداخله نشان داد که مداخله مبتنی بر درمان چندبعدی معنوی، بر کاهش نشانگان خودشیفتگی و بهبود کارکردهای شخصیت افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته اثربخش بود. در این مداخله، مقابله با نیروهای ضد عقل و رفع موانع کنش وری آن، زمینه برای فاصله گرفتن از نشانگان خودشیفتگی فراهم شد. دریافت تعریفی از خداوند به عنوان حقیقت ازلی و ابدی جهان و خود به عنوان موجودی وابسته به او، سبب شکل گیری هویت معنوی در مراجعان شد که بقیه روابط و اعمال آن ها را منسجم کرد و توانستند از بی ثباتی هویت به انسجام هویت دست یابند. انسجام هویت باعث آرامش، مسئولیت پذیری و هدفمندی شد و زمینه را برای خودراهبری فراهم کرد. هشیاری به ربوبیت، با ایجاد احساس وجود یک تکیه گاه قابل اعتماد و حمایتگر، نیاز افراطی به جلب توجه و حمایت دیگران را تعدیل کرد. بهبود کارکردهای همدلی و صمیمیت را می توان به سازمان یابی هویت معنوی و ادراک واقعی دیگران (دیگری پنداشت) و درک نقاط مشترک مربوط دانست که احساس برتری را به احساس تساوی و اشتراک، تبدیل و همدلی را تقویت کرد. توجه به غایت زندگی، معناداری زندگی را پررنگ نمود و فرد به جای پرداختن به خیال پردازی های غیرواقع بینانه یا نشخوارهای فکری، توانست به زندگی واقعی فعلی بپردازد.
با توجه به نتایج بدست‌آمده، می توان گفت روش مداخله معنوی در کاهش نشانگان خودشیفتگی و بهبود کارکردهای شخصیت افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته از کارآمدی و اثربخشی لازم برخوردار است؛ درنتیجه می‌توان از مداخله معنوی برای مهار نشانگان خودشیفتگی استفاده کرد.
کلیدواژه‌ها
اختلال شخصیت خودشیفته؛ معنوی درمانی چند بعدی؛ عملکرد شخصیت؛ هویت معنوی؛ مطالعه موردی
مراجع
  1. بک، آرون؛ فریمن، آرتور و دنیس دیویس (2004)، شناخت درمانی برای اختلالات شخصیت. ترجمه داود کربلایی، محمد میگونی و علی­اکبر فروغی (1395)، تهران: ارجمند.
  2. ترشابی، ملیحه؛ رسول‌زاده طباطبایی، سیدکاظم؛ بشارت، محمدعلی و علی عسگری (1395)، «بررسی اعتبار و ساختار عاملی نسخه فارسی سیاهه خودشیفتگی آسیب­شناختی». فصلنامه اندازه­گیری تربیتی، س6، ش22، ص115−134.
  3. جان­بزرگی، مسعود (1377)، «بررسی اثربخشی روان­درمانگری با و بدون جهت­گیری مذهبی اسلامی بر اضطراب و تنیدگی». مجله روان­شناسی، س2، ش8، ص344−367.
  4. جان­بزرگی، مسعود (1398)، درمان چندبعدی معنوی یک رویکرد خداسو برای مشاوره و روان‌درمانگری. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
  5. جان­بزرگی، مسعود؛ نوحی، شهناز؛ ناصری فدافن، ملکه؛ حیدری­زاد، مهدیه و عرفانه جان­بزرگی (1401)، «ساخت، استانداردسازی و هنجاریابی پرسشنامه کارکرد شخصیت براساس DSM-5». مجله روان­شناسی سلامت بالینی، س1، ش1، ص29−41.
  6. چگینی، مریم؛ دلاور، علی؛ بنفشه غرایی. (1392). «ویژگی‌های روان‌سنجی پرسشنامه بالینی چندمحوری میلون 3». پژوهش‌های نوین روان شناختی، 8 (29)، 135-163.
  7. حسینی سمنانی، صدیقه؛ جان‌بزرگی، مسعود؛ انصاری، حسن و فاطمه شاطریان محمدی (1403)، «تدوین پروتکل درمانی اختلال شخصیت خودشیفته مبتنی بر درمان چندبعدی معنوی و منابع اسلامی». مطالعات اسلام و روان‌شناسی، 18 (35)،186−216.
  8. خدایاری‌فرد، محمد و مریم صیاد شیرازی (1394)، «اثربخشی خانواده درمانی شناختی– رفتاری بر اختلال شخصیت خودشیفته: مطالعه موردی». رویش روان‌شناسی، س4، ش10، ص25−40.
  9. سلیمانی، مهدی؛ پاست، نگین؛ مولایی، مهری؛ محمدی، ابوالفضل؛ دشتی­پور، معصومه؛ صفا، یاسمین و آیرون پینکاس (1394)، «ویژگی­های روان­سنجی مقیاس خودشیفتگی مرضی». روان­شناسی معاصر، س10، ش1، ص95−110.
  10. شریفی، علی اکبر؛ مولوی، حسین و کوروش نامداری (1386). «رواﻳﻲ تشخیصی آزﻣﻮن بالینی ﭼﻨﺪﻣﺤﻮری میلون 3». داﻧﺶ و ﭘﮋوﻫﺶ در روانﺷﻨﺎﺳﻲ، 9 (34)، 27-38.
  11. شکربیگی، نرگس و رضوان شکربیگی (1402)، «عوامل مؤثر بر تقویت آینده­نگری و هویت دینی با تأکید بر قرآن و حدیث». فصلنامه علمی قرآن و علوم اجتماعی، س3، ش1، ص57−93.
  12. طباطبایى، محمد حسین‌ (1374)، تفسیر المیزان. ترجمه محمدباقر موسوی همدانی، چ5،‌ قم: دفتر انتشارات اسلامی.‌
  13. قدرتی میرکوهی، مهدی و مژگان ذکری (1397)، «اثربخشی روان نمایشگری بر اختلال شخصیت خودشیفته، انزوای اجتماعی، فقدان همدلی و بی‌اشتهایی عصبی». مطالعات روان‌شناختی، س14، ش4، ص139−156.
  14. قدوسی، سیدابوالفضل و رحیم میردرکوندی (1392)، «بررسی مفهوم روان­شناسی کبر در منابع اسلامی و مقایسه آن با خودشیفتگی». نشریه معرفت، س20، ش192، ص83−94.
  15. گابارد، گلن (1396)، روان پزشکی روان پویا، ترجمه فرهاد شاملو؛ فرهاد فریدحسینی؛ ندا فرزانه؛ محیا مجاهدی؛ گل‌مهر شاملو رضایی (2014)، تهران: ابن‌سینا.
  16. سلطان محمدلو، سپیده؛ غرابی، بنفشه؛ فتحعلی لواسانی، فهیمه و محمدرضا گوهری (1392)، «بررسی ارتباط بین سیستم‌های فعال‌ساز رفتار، دشواری در تنظیم هیجانی و فراشناخت با نگرانی». پژوهش‌های علوم شناختی و رفتاری، 3(2): ص85−100.
  17. مرادی اورگانی، عیسی؛ فاتحی‌زاده، مریم؛ احمدی، احمد و عذرا اعتمادی (1397)، «تأثیر درمان بین فردی فراشناختی بر کیفیت زناشویی مرد خودشیفته: مطالعه موردی». پژوهش­های کاربردی روان­شناختی، 9(1): ص1−24.
  18. مروتی، سعید؛ حسینی­نیا، محمدرضا و فاطمه سیفعلی­ئی (1398)، «خودآگاهی و کارکردهای تربیتی آن در بهبود روابط اجتماعی انسان در قرآن و حدیث». آموزه­های تربیتی در قرآن و حدیث، 4(2): ص1−18.
  19. مصباح یزدی، محمدتقی (1382)، یاد او. چ2، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینیe.
  20. نوفروستی، اعظم و حمیدرضا حسن­آبادی (1397)، «تحلیل داده­ها در طرح­های آزمایشی تک آزمودنی». رویش روان‌شناسی، س7، ش12، ص291−
  21. American Psychiatric Association (2022), Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, DSM-5-TR, Fifth Edition, Text Revision. Washington, DC.
  22. Bateman, A. & Fonagy, P. (2016), Mentalization-based treatment for personality disorders: A practical guide, Oxford University Press.
  23. Böhmer, M. (2016), Does psychiatry need religion and spirituality in its treatment approach? Narcissism as an example, South African Journal of Psychiatry”, 22(1): 1-6.
  24. Brummelman, E., Thomaes, S., Nelemans, S. A., Orobio de Castro, B., Overbeek, G. & Bushman, B. J. (2015), Origins of narcissism in children, Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America, 112(12): 3662- 3659.
  25. Butcher, J.N., Hooley, J.M. & Mineka, S. (2014), Abnormal psychology, 16th ed. Publisher: Pearson, United States of America.
  26. Campbell, W. K. & Miller, J.D. (2011), The handbook of narcissism and narcissistic personality disorder: theoretical approaches, empirical findings, and treatments, Published by John Wiley & Sons, Inc., Hoboken, New Jersey.
  27. Choi-Kain LW., Simonsen, S. & Euler, S. (2022), “A mentalizing approach for narcissistic personality disorder: Moving from "me-mode" to "we-mode", American Journal of Psychotherapy”, Jan 1;75(1):38-43.
  28. Comer, R.J. (2015), Abnormal Psychology, Ninth edition, Worth publisher, New York.
  29. Currier, J.M., Foster, J.D., Abernethy, A.D., Wit Vliet, Ch., Luna, L.M., Putman, K.M., Schnitker, S.A., VanHarn, K. & Carter, J. (2017), “God imagery and affective outcomes in a spiritually integrative inpatient program”, Psychiatry Research, 254, 317- 322.
  30. Dashineau, SC., Edershile, EA., Simms, LJ. & Wright, AGC. (2019), Pathological narcissism and psychosocial functioning, Personality Disorders: Theory, Research and Treatment, 10(5), 473–478.
  31. Di Pierro, R., Di Sarno, M, Preti, E. & Di Mattei, V. (2017), The Role of Identity Instability in the Relationship Between Narcissism and Emotional Empathy, Psychoanalytic Psychology, 35(2), DOI:10.1037/pap0000159.
  32. Di Pierro, R., Mattavelli, S. & Gallucci, M. (2016), Narcissistic traits and explicit self-esteem: The moderating role of implicit self-view, Frontiers in Psychology, 7, Article ID 1815.
  33. Dimaggio, G., Procacci, M., Nicolò, G., Popolo, R., Semerari, A., Carcione, A. & Lysaker, PH. (2007), Poor Metacognition in Narcissistic and Avoidant Personality Disorders: Four Psychotherapy Patients Analysed Using the Metacognition Assessment Scale, Clinical Psychology and Psychotherapy, 14, DOI: 10.1002/cpp.
  34. Dimaggio, G., Valeri, S., Salvatore, G., Popolo, R., Montano, A. & Ottavi, P. (2014), “Adopting Metacognitive Interpersonal Therapy to Treat Narcissistic Personality Disorder with Somatization”, Journal of Contemporary Psychotherapy, 44, 85–95.
  35. Drozek, RP. & Unruh, BT. (2020), “Mentalization-Based Treatment for Pathological Narcissism”, Journal of Personality Disorder. 34 (Suppl): 177-203.
  36. Fatfouta, R. & Schwarzinger, D. (2023), A toxic mix: Explicit and implicit narcissism and counterproductive work behavior, Applied Psychology, 1– 14.
  37. Fatfouta, R.; Gerlach, T. M.; Schröder-Abé, M. & Merkl, A. (2015). “Narcissism and lack of interpersonal forgiveness: The mediating role of state anger, state rumination, and state empathy”. Personality and Individual Differences, 75, 36-40.
  38. Flannelly, KJ. (2017), Religious Beliefs, Evolutionary Psychiatry and Mental Health in America, Evolutionary Threat Assessment Systems Theory, USA, Springer International Publishing, http://www.springer.com/series/13437.
  39. Hobbs, LR. (2022), A Group Music Therapy Method to Promote Mentalization Skills in Clients with Narcissistic Personality Disorder, Expressive Therapies Capstone Theses, 559. https://digitalcommons.lesley.edu/expressive_theses/559.
  40. Huguelet Ph., Mohr, SM., Olié, E., Vidal, S., Hasler, R. & Prada, P. (2016), Spiritual meaning in life and values in patients with severe mental disorders, J Nerv Ment Dis, 2016, Jun; 204:409.
  41. Huguelet, Ph. & Koenig, H. G. (2009), Religion and Spirituality in Psychiatry, Published in the United States of America by Cambridge University Press, New York.
  42. Johnstone, B., Cohen, D., Bryant, KR., Glass, B. & Christ, SE. (2015), Functional and structural indices of empathy: Evidence for self-orientation as a neuropsychological foundation of empathy, Neuropsychology, 29(3):463-72.
  43. Khalsa, GH. & Mijares, Sh. (2005), The Psychospiritual Clinician's Handbook: Alternative Methods for Understanding and Treating Mental Disorders, Routledge, 1st Edition.
  44. Kramer U., Pascual-Leone A., Rohde KB. & Sachse R. (2018), “The role of shame and self-compassion in psychotherapy for narcissistic personality disorder: An exploratory study”, Clinical psychology amp; psychotherapy, 25(2), 272-282.
  45. Miller, JD., Campbell, WK. & Pilkonis, PA. (2007), Narcissistic Personality Disorder: Relations with distress and functional impairment”, Compr Psychiatry, 48(2): 170–177.
  46. Miller, JD., Widiger, TA. & Campbell, WK. (2015), “Narcissistic personality disorder and the DSM-V”, Journal of Abnormal Psychology, 119(4), 640.
  47. Pincus, AL. & Lukowitsky, MR. (2010), Pathological Narcissism and Narcissistic Personality Disorders, Annual Review of Clinical Psychology, 6: 421-446. DOI: 0.1146/annurev
  48. Pincus, AL., Ansell, EB., Pimentel, CA., Cain, NM., Wright, AGC. & Levy, KN. (2009), The initial construction and validation of the Pathological Narcissism Inventory, Psychological Assessment, 21(1), 379-365.
  49. Polit, DF., Beck CT. & Owen SV. (2007), Is the CVI an Acceptable Indicator of Content Validity? Appraisal and Recommendations, Res Nurs Health. 30(4):459-67. doi: 10.1002/nur.20199
  50. Reed-Knight, B. & Fischer, S. (2011), Treatment of narcissistic personality disorder symptoms in a dialectical behavior therapy framework: A discussion and case example. In W. K. Campbell & J. D. Miller (Eds.), The handbook of narcissism and narcissistic personality disorder: Theoretical approaches, empirical findings and treatments, 466–475.
  51. Ronningstam, E. (2016), “Pathological Narcissism and Narcissistic Personality Disorder: Recent Research and Clinical Implications”, Current Behavioral Neuroscience Reports, 3(1), 34-42.
  52. Sachse, R. (2019), Case conceptualization in clarification-oriented psychotherapy, Case formulation for personality disorders: Tailoring psychotherapy to the individual client. Elsevier Academic Press, 113–135.
  53. Silton, NR., Flannelly, KJ., Galek, K. & Ellison, CG. (2013), Beliefs About God and Mental Health Among American Adults, Journal of Religion and Health, 52(1), DOI 10.1007/s10943-013-9712-3.
  54. Simard, P., Simard, V., Laverdière, O. & Descôteaux, J. (2023). The relationship between narcissism and empathy: A meta-analytic review, Journal of Research in Personality, 102, https://doi.org/10.1016/j.jrp.2022.104329.
  55. Unterrainer, HF. (2023), “The Multidimensional Measurement of Religious/Spiritual Well-Being: Recent Developments in Scale Validation and Clinical Applications”, Religions. 14: 882. 1-14.
  56. Urbonaviciute, G. & Hepper, E. G. (2020), When is narcissism associated with low empathy? A meta-analytic review, Journal of Research in Personality, 89, Article 104036. https://doi.org/10.1016/j.jrp.2020.104036.
  57. Young, JE., Klosko, JS. & Weishaar, ME. (2003), Schema therapy: a practitioner’s guide, NewYork, A Division of Guilford.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 472
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 31