اثربخشی آموزش مثبت‌نگری با رویکرد اسلامی بر خودمهارگری و دیدگاه فهمی همسر در زنان متأهل دانشجو

1. آقاجانی، محمدجواد؛ عباسعلی حسین‌خان‌زاد، بهمن اکبری و گرومژینه سادات میرارض (1396)، «اثربخشی مثبت‌نگرش اسلامی بر احساس خشم و رضایت از زندگی مادران کودکان با نیازهای ویژه»، مجلهمطالعاتناتوانی، ش7، ص4−7.

2. حسین خانزاده، عباسعلی؛ داوود آمسنی؛ فرهاد اصغری و حاتم محمدی (تیرماه تابستان ۱۳۹۷)، «اثربخشی آموزش توانایی خودمهارگری بر کاهش میزان پرخاشگری دانش‌آموزان با رفتارهای پرخاشگرانه)»، مجله رویش روان‌شناسی، ش۴، ص107−136.

3. حیرت، عاطفه؛ احسان شریفی؛ مریم السادات فاتحی‌زاده؛ سیداحمد احمدی (1390)، «بررسی اثربخشی زوج درمانی اسلام محور بر خوش‌بینی زوجین شهر اصفهان»، پژوهش‌های روان‌شناختی علوم و رفتاری،ش1، ص9−22.

4. خجسته‌مهر، رضا؛ یوسفعلی عطاری و خدیجه شیرانی (1387)، «تأثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی بر الگوهای ارتباطی احساسات مثبت نسبت به همسر در زوجین شهر اهواز»، فصلنامهتازه‌های پژوهش‌هایمشاورهانجمنمشاورهایران، ش27، ج7، ص81−96.

5. خدایاری فرد، م. و غباری بناب، م. (1391)، ساختوبررسیویژگی‌هایروان‌سنجیمقیاسمثبت.

6. خدایاری فرد، محمد؛ سعید اکبری زردخانه؛ افروز غلامعلی؛ فرامرز سهرابی؛ سیدجلال یونسی؛ باقر غباری بناب؛ محسن شکوهی یکتا و علینقی فقیهی (1388)، «بررسی اثربخشی روان‌درمانگری شناختی رفتاری، گروهی، و فردی زندانیان در زندان رجایی شهر»، روان‌شناسی معاصر دوره چهارم بهار و تابستان ۱۳۸۸، ش۱.

7. رفیعی‌هنر، حمید و مسعود جان‌بزرگی (1389)، «در رابطه جهت‌گیری مذهبی و خودمهارگری»، روان‌شناسی و دین، س3، ش1، ص24−31.

8. رفیعی‌هنر، حمید؛ مسعود جان‌بزرگی، عباس پسندیده و سیدکاظم رسول‌زاده طباطبایی (1393)، «در تبیین سازه خودمهارگری براساس اندیشه اسلامی»، روان‌شناسی دین، س7، ش3، ص5−26.

9. رنجبر نوشری، فرزانه؛ سجاد بشیرپور، نادر حاجلو و محمد نریمانی (1396)، «اثر بخشی مطالعه مبتنی بر روان‌شناسی مثبت‌نگر بر خودمهارگری، سبک‌های خوردن و شاخص توده بدنی در زنان دارای اضافه وزن»، فصلنامهپژوهشی روان‌شناسی سلامت، ش4، ص85-105.

10. عبادی، ندا و علینقی فقیهی (تابستان 1389)، «بررسی اثربخشی آموزش مثبت‌نگری در افزایش امید به زندگی زنان بدون همسر شهر اهواز، با تأکید بر قرآن»، روان‌شناسی و دین سال سوم، ش2.

11. عبداللهی، بهناز؛ زهرا هاشمی و زهرا نقش (1397)، «مطالعه نقش واسطه‌ای خودمهارگری در رابطه بین دینداری با شادکامی»، مجلهفرهنگدردانشگاهاسلامی، س8، ش1، ص1−8.

12. عسگری، محمد و فاطمه ترکاشوند (1397)، «اثربخشی آموزش فنون مثبت‌نگری تلفیقی بر رضایت زناشویی زنان مراجعه‌کننده بر مراکز درمانی»، مطالعاتروان‌شناسی بالینی، ش31، ص91−112.

13. علامه مجلسی، م. (1386)، بحارالانوار، ج75، تهران: المکتب اسلامیه.

14. کاویانی، محمد و علی‌احمد پناهی (1393)، مفاهیمروان‌شناختیدرقرآن، چ1، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه. 

15. کرایی، امین؛ ذبیح‌الله عباس‌پور؛ زهرا دشت بزرگی و مسلم نجفی مفرد (1396)، «دیدگاه فهمی همسر در مردان نظامی: نقش پیش‌بین تعارض کار خانواده، انعطاف‌پذیری و کار عاطفی»، فصلنامه روان‌شناسی نظامی، دوره:  8، ش31.

16. کلینی، محمد بن یعقوب (1388ق)، اصول کافی، تهران: المکتبة الاسلامیه.

17. کوئیلیام، سوزان (2003)، مثبت‌اندیشیومثبت‌گراییکاربردی، ترجمه فرید براتی سده و افسانه صادقی.

18. محصص،مرضیه و معتمد لنگرودی (1395)، «ابعاد خودکنترلی در اخلاق شهروندی براساس آموزه‌های علوی»، اخلاق زیستی، س21، ش6، ص74−88.

19. نارویی، رحیم؛ علی‌محمد صالحی و علیرضا جندقی (1392)، «اثربخشی یاد خدا بر خودمهارگری براساس منابع اسلامی روان‌شناسی و دین»، س6، ش2، ص19−31.

20. Costi, P.,de carvalho- filho, M.A., schweller,m.,Thiemann, P.,Salgueira, A., Benson, G., (2017), Meadsuring medical students empathy: Exploring the underlying construsts of and assocaations between to widely used self-report in struments in five countries. Ac ademic medicine 92(6),860-867.

21. Davis, M. H. (1994), Empathy: A social psychological approach, Westview Press.

22. Franzoi, S. L., Davis, M. H. & Young, R. D. (1985), The effects of private self-consciousness and perspective taking on satisfaction in close relationships, Journal of Personality and Social Psychology, 48, 1584-159.

23. Hatch, D. L. (2009), Factors that influence the association between adult attachment and marital satisfaction. 2006 Abstracts International, 69, 6413.

24. Lamothe, M., Boujut, E., Zenasni, F., & Sultam, S.(2014), To be or not to be empathic concern and perspective taking in understanding burnout in general. BMC family practice,15,1-18.

25. Long, E. C. J., & Andrews, D. W. (1990), Perspective taking as a predictor of marital adjustment, Journal of Personality and Social Psychology, 59, 126–131.

26. Mead, N.L., Alquist, J.L. & Baumeister, R F.(2010), Ego depletion and the limited resource model of self- control, Self- Control  In society, Mind And Brain, 375-388.

27. Rizkalla, L., Werthim, E.H., & Hodgson, L.K. (2008), Theroles of emotion managamant and perspestive- taking in individuals, conflict mamagement and disposition to forgve, Journal of Research in personality, 42(6) 1594-1601.

28. Seligman, M. E. T. Rashid, et al. (2006), “Positive psychotherapy”, American Psychologist 61(8): 874.

29. Seligman,M.E.P.& Csikszentmihayi. M. (2000), Positive psychology: An itroductio. American psychologist, 55(1), 5-14.

30. Stets, J. E. (1993), The link between past and present intimate relationships. Journal of Family Issues, 14 (2), 236-260.

31. Surtees, A., Apperly, I., & Samson, D. (2016), I’ve got your number: Spontaneous perspective-taking in an interactive task, Cognition, 150, 43-52.

32. Tangney, J.P, Baumeister, R. F & Boone, A.L (2004), “high self control predicts good adjustment less pathology, better grads, and interpersonar success”, Journal of personality, 72,271-322.